Χορεύοντας με τ' όνειρο...

Μαλλιά αιθέρια απλωμένα σε λευκό σεντόνι, να γυαλίζουν στο αχνό φως κάποιου μεσονύκτιου φεγγαριού. Βλέφαρα ν’ ανοιγοκλείνουν σιγανά, όπως πέφτουν οι στάλες της βροχής σε σκουριασμένο σίδερο. Τ’ ανοιχτό παράθυρο να φέρνει ήσυχα κύματα δροσιάς, αέρινες κινήσεις στην κρεμάμενη κουρτίνα. Γαλήνη στο μικρό δωμάτιο, μια κούκλα κοιμάται κι ονειρεύεται.

Απ’ το χαμόγελο στα χείλη της θαρρώ, πως σε άλλους κόσμους ταξιδεύει, σε κόσμους βουτηγμένους σε βαθύ μπλε και μωβ χρώμα, λουσμένους ουράνια αστερόσκονη. Βηματίζει στο ρυθμό μιας μουσικής, στις χορδές κάποιας άρπας, που δάχτυλα τις παίζουν με τέχνη κι αρμονία, αντηχεί στα δωμάτια των ονείρων της. Το φόρεμά της είναι μακρύ κι αόρατο, τί σημασία έχουν τα ρούχα, όταν σε δρόμους απείρου περπατάς…

Στο χέρι της κρατά ένα μικρό πάνινο χεράκι, σαν από παραμύθι βγαλμένο. Το κράτημα σφιχτό, σαν εκείνα στις καλύτερες φιλίες που πονάνε. Αγκαλιάζονται κι αφήνονται, στη μουσική που διαπερνά τις καρδιές τους, που τους συνοδεύει στα πρώτα τους χορευτικά βήματα…Τι είναι?...Κανείς δεν ξέρει. Αγκαλιάζονται και στριφογυρνούν μαζί, κάπου εκεί ψηλά, μακριά. Όμορφο να τους βλέπει κανείς και υπέροχο να τους νιώθει, αφημένους στη γιορτή της μελωδίας τους, ο ένας στον άλλο. Διαρκεί λίγο, λίγες στιγμές μονάχα στην αιωνιότητα. Μα η γεύση του θα μείνει στα πρόσωπά τους…

Ο βελούδινος ήχος της άρπας απομακρύνεται αργά και τα δυο χέρια ενώνονται ξανά σε μια νέα αγωνία…Το μπλε ξεθωριάζει κι η γαλήνη μένει…Μέσα απ’ το μισάνοιχτο παράθυρο τρυπώνουν παιχνιδιάρικα πιτσίλες από χρώματα κόκκινα και χρυσαφί, έτοιμα να λούσουν τα ξεθωριασμένα όνειρα…Μα ςςςς, ησυχία τώρα…Μια νεαρή δεσποινίδα ξυπνά…

Ως μια μικρή παρένθεση στην ακατάπαυστη φλυαρία μου με τα κείμενα...Έχω να παρουσιάσω περήφανα αυτό...

Που μου παρέδωσε η γλυκειά μου συνονόματη φίλη Νεφέλη και την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου...!

Κι εγώ με τη σειρά μου λοιπόν, θα το παραδώσω στους καλούς μου φίλους με τα αξιαγάπητά τους blogs...Ως άτομο που δεν ασχολείται πολύ συχνά με τον συγκεκριμένο τομέα (δηλαδή τον υπολογιστή), θα πρέπει να δηλώσω πως θα παραβώ λιγάκι τους κανόνες του παιχνιδιού που ορίζουν να προωθείται το βραβείο σε 15 άτομα, γιατί δεν έχω υπ' όψιν μου τόσα πολλά blogs...Είμαι όμως σίγουρη πως στο μέλλον θα ανακαλύψω πολλούς ακόμη φίλους, άξιους βραβείου, στους οποίους δεν θα παραλείψω να το παραδώσω...

And the Oscar goes to...

Στον προφήτη, που με την ομορφιά των κειμένων του με ταξιδεύει πάντα...

Στον πρωτόπλαστο, που μέρα με τη μέρα μας μαθαίνει ν' αγαπάμε αληθινά...

Στον kioy, που αν και έχει ήδη πάρει ένα βραβειάκι, δε θα μπορούσα να παραλείψω να του δώσω άλλο ένα για να τον ευχαριστήσω και προσωπικά για τις όμορφες στιγμές που μου χαρίζει με αυτά που γράφει...

Στο sourotiri, που αν και φανταράκι κρατάει ακόμη γερά τα σκήπτρα του blog και μου φτιάχνει πάντοτε τη διάθεση με τις γεμάτες χιούμορ και συναίσθημα αναρτήσεις του...

Στο Μάνο, που όταν η...επικαιρότητα περνάει απ' τα χέρια του, μεταμορφώνεται σε κάτι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον...

Στο Γιάννη, που μεταφέρει άψογα το πάθος του για τη δημιουργία της έβδομης τέχνης...

Στον poet, για την πανέμορφη ιστοσελίδα του γεμάτη ποίηση...

Κανόνες:

1. Δεχτείτε αυτό το βραβείο, αναρτήστε το στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε, και το λινκ στο blog.

2. Απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs. Θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με τους bloggers και να τους ενημερώσετε ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο

Σ' ευχαριστώ Νεφέλη μου για την τιμή που μου κάνεις και σας ευχαριστώ όλους τους συνάδελφους...bloggers για τις αναρτήσεις σας που μου δίνετε την ευκαιρία να διαβάσω!!