Πέμπτη, Οκτωβρίου 7

Ίσως

Ίσως να μη μου συγχωρήσεις την πράξη μου αυτή,

ίσως πια τα λόγια να 'ναι λίγα.


Πνιγόμουν, όμως, κι ήθελα

όσα ένιωθα να βλέπω από μακριά.

Κι ιστορίες παλιές να ακούω

για πόνους κι αγάπες,

χωρίς τα ξίφη τους ν' αγγίζουν την καρδιά μου.


Και να, που η αλήθεια ξανά κυλάει απ' το υγρό μου στόμα

και χτυπάει όπου βρει κι ό,τι εκείνη θέλει.

Δεν το 'θελα να την αποχωριστώ,

να τη δω να φεύγει.

Δεν ήθελα αποχωρισμούς

κι η ζωή γέλασε μαζί μου.


Και να, που τώρα ζω το φόβο,

που η άγνοια με τρώει κι οι κόμποι,

κόμποι παντού.

Δεν το 'θελα να ξαναδώ μάτια διάφανα,

να με ξαναδούν.

Δεν ήθελα ζέστη στα σωθικά μου.

Θυσίες, αίματα.

Χαμός.


Ίσως τώρα να 'ναι η ώρα

που θα σκύψω το άχρηστο κεφάλι μου, να φύγω.

Τον εαυτό μου να μισώ

μέχρι οι αναπνοές μου να τελειώσουν.

Μέχρι η σκόνη και τα σάπια κύτταρα

να γεμίσουν όλη μου την ύπαρξη.


Ίσως όταν θα στέκομαι

μπροστά σου, διαλυμένη,

δίχως να 'χω πια τη δύναμη να πω συγγνώμη,

ίσως αν πληρώσω ακριβά και σκίσω την καρδιά μου,

ίσως αν ο αέρας που αναπνέω

βαφτεί σαν την ψυχή μου κόκκινος,

ίσως τότε απλώσεις την παλάμη σου

στο δικό μου νεκρό χέρι

και ψιθυρίσεις, χωρίς αντίκρισμα πια,

εκείνο το τέλειο “όχι”...

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Άχρηστο το "όχι",
το ξέρεις,
και "ναι" σαν ψύθιρος να ακουγόταν, εσύ ξέρεις πως είναι "όχι",

δεν πειράζει
Πειράζει;;;;

Ναύτης είπε...

αν μισεις τον εαυτο σου
πως του ζητας να κάνει ό,τι λες;

αυτο που περιγράφεις χρειάζεται πολλη μα πολλη αγάπη...

γιατι δεν περιγράφεις καταστροφη,
ταξίδι περιγράφεις

καλημέρα

προφήτηs είπε...

μη ζεις με τη σκια του "ίσως", τόλμα, κ ότι γίνει, ένα ταξίδι είναι η ζωή κ δε νομίζω να δέχεται μέσα της τους δειλούς...

καλησπέρα

Νεφελη είπε...

meggie, παρηγοριά μεγάλη το λατρεμένο "όχι" και λύτρωση αυτός ο ψίθυρος...
Όλα στην καρδιά μας είναι και τίποτα στα μάτια μας.

Καλό σου βράδυ.

Νεφελη είπε...

Ναύτη, μα πόσο λεπτή είναι η γραμμή που χωρίζει το ταξίδι απ' την καταστροφή?...Το μίσος απ' την αγάπη?...Το αληθινό ψέμα και την κάλπικη αλήθεια?

Ταξίδι γεμάτο φουρτούνες περιγράφω, Ναύτη, κι εσύ ξέρεις μάλλον απ' αυτά...;-)

Την καλησπέρα μου.

Νεφελη είπε...

προφήτη, οι δειλοί δε σκέφτονται, δεν έχουν θανατερά διλήμματα, δεν τολμούν να σκοτώσουν τον εαυτό τους...Μόνο παραδίνονται στο φόβο τους, σαν γνήσιοι προδότες του αληθινού τους εαυτού.

Την καλησπέρα μου.

 

Missing You Blogger Template